(For Arabic and Persian translations, see below)
Persia and Babylonia: Creating a New Context for Understanding the Emergence of the First World Empire
ERC project at Leiden University
The Persian Empire (539-330 BCE) was the first world empire in history. At its height, it united a territory stretching from present-day India to Libya – and it would take 2,000 years before significantly larger empires emerged in early modern Eurasia. This territorial sweep is both a source of fascination as well as an obstacle to scholars: how did the Persians keep their empire together? And how does one study such a super-size state?
The Persians conquered a vast territory in Eurasia in the 6th century BC; they united lands and peoples that had never been united before under the rule of one king. This size and variety was a source of pride for the Persians, but it can be a nuisance for the modern-day scholar: how does one study such complexity? How does one tackle such a large variety of languages and scripts, an enormous diversity in cultural practices, and great organisational differences per territory? Historians of the Persian Empire have often ended up with a ‘mosaic’ approach: bits and pieces are taken from all over the region to produce a unified and homogenised vision of the Persian state. But this approach has led to generalisations at the expense of local differences, and to a continuing dominance of Greek histories at the expense of provincial sources. To counter this, the PERSIA AND BABYLONIA project will introduce a new appreciation of the empire’s original variety and will focus on the empire’s most important periphery in doing so: Babylonia.
Babylonia is the best documented region of the Persian Empire: thousands of cuneiform texts have been preserved, from the 7th to the 4th centuries BC, that allow for an informed evaluation of Persia’s achievements within the long history of the region. Both the great density of information and the long temporal sweep are ideal for an appreciation of the Persian Empire’s local impact and how the Persians changed the fabric of Babylonian society. The PERSIA AND BABYLONIA project will bring these texts together for the very first time and make them available to a wider community of scholars through an online database. On top of that, the project will incorporate recent insights from historical sociology and approach empire as a complex process of negotiation involving a wide field of actors – local as well as central. With an interdisciplinary team of ancient historians and Assyriologists, the PERSIA AND BABYLONIA project will make a significant step in tackling the complexity of Ancient Persia, as well as develop a much-needed research tool for historians of empire and society in the ancient world.
فارس وبابل: نحو خلق سياق جديد لفهم أول إمبراطورية عالمية
(ERC) جامعة لايدن: مشروع بحثي، منحة الاتحاد الأوربي
كانت الإمبراطورية الفارسية (539-330 قبل الميلاد) أول إمبراطورية عالمية في التاريخ. فقد ضمت في فترة أوجها مناطق ممتدة من الهند إلى ليبيا. واستغرق الأمر قرونا قبل ظهور إمبراطوريات أكبر حجما في أوراسيا. يشكل هذا الامتداد الواسع مصدر افتتان للباحثين وتحديا في آن: فكيف تمكن الفرس القدماء من الحفاظ على هذه الإمبراطورية؟ وكيف يمكن دراسة دولة بهذا الحجم المهول؟
فتح الفرس مناطق واسعة في أوراسيا في القرن السادس قبل الميلاد، ووحدوا بلدانا وشعوبا لم يسبق لها أن خضعت لحكم ملك واحد. وفيما كان هذا الحجم والتنوع مصدر فخر للفرس، فإنه يشكل إرباكا للباحثين المعاصرين: إذ كيف يتسنى للمرء دراسة بنية بهذا التعقيد؟ وكيف يمكن التعامل مع هذا الطيف من اللغات والكتابات والتنوع في الممارسات الثقافية والاختلافات التنظيمية بين المناطق؟
خلص المؤرخون المتخصصون بالإمبراطورية الفارسية إلى تقديم مقاربة “موزاييكية” تقوم على أخذ قطع متناثرة من هنا وهناك لخلق رؤية منسجمة وموحدة لها. لكن هذا أدى إلى تغليب التعميم على حساب الاختلافات المناطقية، وإلى استمرار هيمنة التواريخ الإغريقية الكلاسيكية على حساب المصادر المحلية. من أجل التصدي لهذه المقاربة، سيعمل مشروع “فارس وبابل” على تقديم تقييم جديد للتنوع الأصيل للإمبراطورية من خلال التركيز على المنطقة الطرفية الأكثر أهمية فيها: بلاد بابل
إن بابل هي المنطقة الأفضل توثيقا في الإمبراطورية الفارسية، فثمة الآلاف من الألواح المسمارية من الفترة بين القرنين السابع والرابع قبل الميلاد، والتي تسمح بتقييم معمق لمنجزات فارس في تاريخ بابل الطويل. إن الكثافة العظمى للمعلومات والامتداد الزمني لأمران مثاليان لفهم التأثير المحلي للإمبراطورية الفارسية وطريقة تغييرها لنسيج المجتمع البابلي. سيقوم مشروع “فارس وبابل” بتجميع هذه النصوص للمرة الأولى وجعلها متاحة أمام طيف أوسع من الباحثين من خلال قاعدة بيانات رقمية. علاوة على ذلك، فإنه سيدمج رؤى حديثة من علم الاجتماع التاريخي، ويقارب الإمبراطورية بوصفها صيرورة معقدة تضمنت طيفا واسعا من الفاعلين المحليين والمركزيين. يشكل المشروع، بجهود فريق متنوع من المؤرخين وعلماء الآشوريات، خطوة مهمة لفهم الإمبراطورية الفارسية، ويطور أدوات بحث في غاية الأهمية للمؤرخين المتخصصين بالنسق الإمبراطوري والمجتمع في العالم القديم
ایران و بابل: ایجاد چهارچوبی جدید برای درک ظهور نخستین امپراتوری جهانی
(ERC) پروژه شورای تحقیقات اروپا در دانشگاه لایدن
امپراتوری ایران نخستین امپراتوری جهانی تاریخ بود که در اوج قدرتش از هندوستان کنونی تا لیبی گسترده بود — نخستین امپراتوری‌های بزرگ‌مقیاس‌تر دو هزار سال بعدتر در اوراسیا در آغاز عصر نوین ظاهر شدند. این گستره جغرافیایی هم سبب جلب توجه محققان شده و هم به مثابه مانع برای آنان عمل کرده است: ایرانیان چگونه امپراتوری خود را یکپارچه نگاه داشتند؟ و چگونه می‌توان به مطالعه چنین دولت بزرگ‌مقیاسی پرداخت؟
ایرانیان قلمرو عظیمی را در قرن ششم پیش از میلاد فتح کردند؛ آنان سرزمین‌ها و مردمان بسیاری را که پیش از این هرگز ذیل حکومت یک پادشاه متحد نشده بودند متحد ساختند. این اندازه و تنوع مایه افتخار ایرانیان بود، اما می‌تواند برای فرد محقق دردسرساز باشد: چگونه می‌توان به مطالعه چنین پیچیدگی‌ای پرداخت؟ چطور می‌توان به بررسی چنین تنوعی از زبان‌ها و خطوط، گوناگونی فوق‌العاده در رسوم فرهنگی و تفاوت‌های عمیق سازمانی در هر سرزمین پرداخت؟
برای دستیابی به این مهم پژوهشگران تاریخ امپراتوری ایران اغلب به روشی «موزاییکی» متوصل شده‌اند: تکه‌ها و قطعه‌هایی از سرتاسر منطقه گرد آورده شده‌اند تا تصویری یکپارچه و همگن از دولت ایران به دست داده شود. اما این رهیافت منجر به کلی‌سازی و به قیمت نادیده گرفته شدن تفاوت‌های منطقه‌ای و تکیه بر تواریخ یونانی و عدم توجه به منابع محلی شده است. برای جبران این نقیصه پروژه «ایران و بابل» درک جدیدی از گوناگونی اصیل امپراتوری ایران ارائه خواهد کرد و در این راستا بر مهم‌ترین حاشیه‌ی امپراتوری متمرکز خواهد بود: بابل.
بابل بیش از هر بخش دیگر امپراتوری ایران مورد بررسی قرار گرفته است: هزاران متن به خط میخی از قرن هفتم تا چهارم پیش از میلاد باقی مانده‌اند که به ما این امکان را می‌دهند که به برآوردی مناسب از دستاوردهای ایران در چهارچوب تاریخ بلندمدت منطقه برسیم. حجم زیاد اطلاعات و بازه زمانی بزرگ این منابع برای درک اثر امپراتوری ایران در مقیاس محلی و چگونگی تغییر ساختار جامعه بابلی توسط ایرانیان ایده‌آل هستند. پروژه «ایران و بابل» برای نخستین بار این متون را گرد هم خواهد آورد تا آنها را از طریق یک دیتابیس آنلاین در اختیار عموم محققان قرار دهد. علاوه بر این، این پروژه یافته‌های جدید در جامعه‌شناسی تاریخی را به کار خواهد گرفت و با امپراتوری به مثابه فرایند پیچیده‌ای از مذاکره، شامل مجموعه‌ی بزرگی از بازیگران محلی و مرکزی، برخورد خواهد کرد. علاوه بر قرار دادن ابزار تحقیقاتی بسیار ضروری‌ای در اختیار پژوهشگران امپراتوری و جامعه در دنیای باستان، پروژه «ایران و بابل» به کمک تیمی بینارشته‌ای از مورخان دوره باستان و آشورشناسان قدم قابل ملاحظه‌ای در مطالعه پیچیدگی ایران باستان خواهد برداشت.
ترجمه مهدی شاددل
Translated by Mehdy Shaddel